Inner comatose

The more I breath, the more i break
I eradicated all of the isolation phobia
Still i breath on truth :::
        Slowly .....but surely I'm walking around in my circle ,

While I quietly prey

                                                                : I abandon this suffering with continuous living :

ဆြဲဖြင့္မိေသာ တံခါးမ်ား

"ေဒါက္ ... ေဒါက္"
ကၽြန္ေတာ္ တံခါးေခါက္လိုက္ေတာ့ အာခိမိိဒိက အထဲက ျပန္ေအာ္တယ္
"တံခါးတပ္မထားဘူး" . . . ။


ေလာကတြင္ ဟုတ္သေယာင္ ထင္ေနရသည့္ အရာမ်ားသာလႊမ္းမိုးေနသည္
စကားလံုးမ်ားက အသိဥာဏ္ကို ကန္ ့သတ္ထားဆဲ
မီးခဲျပာဖုံးေလးေတြ ေပ်ာ္ႏိူင္ပါေစ
ဖဲထုတ္တိုင္း ၅၁ ခ်ပ္နဲ ့ငါးရွဥ္ ့တစ္ေကာင္ ခ်ည္း ။


မဟာ လူသားဝါဒကို ခဏေလာက္ ေခါက္ထားၾကည့္လိုက္ပါ
မ်ဥ္းေျဖာင့္တစ္ေၾကာင္းရဲ ့ပတ္လည္အနားမွာ ေလွ်ာက္ေျပးသံပာာ
နတ္ဆိုးေတြ ဗံုတီးသလို ညံလို ့။


ေလာကထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာသခ်ၤဳ ိင္းမွတ္တိုင္မ်ားကို လူပာုေခၚေသာ္
တံခါးေခါက္သံအျပီးမွာ အိမ္မက္တို ့အေရခြံကြ်တ္ျပီးပါသြားခဲ့ ။

ဂရိနတ္သားက မီးကိုခိုးပီးထြက္ေျပးခဲ့့ျပီ
ေသမင္းရဲ  ့လက္ဖ၀ါးမွာ အသက္လမ္းေၾကာင္းပါသလား ... ။

ပန္းပုရုပ္ေတြကလည္း အေရျပားေတြ တြဲက်လို ့
ျပကၡဒိန္ကို လွည့္ၾကည့္ျပီးမွ ဒီရယ္သံပာာ အဂၤါသံလို ့သိရတယ္ ။


ေက်ာက္တံုးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တြန္းခ်လိုက္တယ္
၀ရုန္းသုန္းကား လိမ့္ဆင္းသြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ပာာ ေက်ာက္တံုးေတြေအာက္ပိလို ့။

တစ္ရက္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္လြဲေခ်ာ္ခြင့္ရွိတယ္ဆို
မ႑ာပ္တိုင္ေပၚတက္ လွ်ာကိုအလံထူျပမယ္
တစ္ႀကိမ္ပဲမွားေတာ့မယ္ ။


အာခိမိဒိ ဘယ္လိုေသသြားတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတိုု ့အျမင္ပဲ
ပင္လယ္ထဲခုန္ခ်သြားတဲ့ သုညေတြကေတာ့
အိပ္ေရးပ်က္တက္ေသာ "နိဗၺာန္" ဆီသို ့ . . .                                                                                                                                                                    တနဂၤေႏြ ဂီတ                                                                                                                                                                      (31/3/2012)

ေရဒီယိုသတၱိေတြ ေၾကြတဲ့ည

ငါ့သတ္ပံုေတြကို

ဖြင့္မဖတ္ၾကည့္ပါနဲ႔

စာလုံးေတြကုိ စုပ္ယူရင္း

လူျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့ရတာ

ပီပီသသလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး ... ။

ငါဟာ

သၾကားလံုးတစ္လံုးရဲ႕

အခ်ိဳဆံုးစကၠန္႔ကို 

ဆြဲဆန္႔ခ်င္သူျဖစ္ေနလိမ့္မယ္

ဒါပာာ

ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ လုလုေၿပာတတ္တဲ့ လူေတြနဲ႔

ခဏခဏ ႀကံဳတက္လြန္းလို ့ ...

ဒါေပမဲ့

ငါ့ဝါက်နဲ႔ ငါ

နင္မၿမင္သာတဲ့ ဒဏ္ရာေတြရခဲ့ဖူးပါရဲ့.... ။

အကြက္ခ်ပံုမ်ား .. ေစ့စပ္လြန္းတယ္

ငါညိွတဲ့ဖေယာင္းတိုင္က်မွ  မီးေတာက္ကမစြဲဘူး

ၾကယ္ေတြကလည္း  မရိုးမရြလုပ္လြန္းေတာ့

ေကာင္းကင္ က်ိဳးက်ေတာ့မယ္

င့့ါကုတင္ ေရႊ ့ထားရင္ေကာင္းမလား ...

အသံေပာာင္းေတြျပန္ထြက္လာတဲ့ ဒီည

ေသာ့မခတ္မိတာ မွားတာပဲ

ေယာက္ယတ္ခတ္ ကျပေတာ့

အက္စပရင္္အျပားကို လေရာင္နဲ ့ေရာျပီး

ေသြးေႀကာထဲ သြင္းမယ္ ။

ကုိယ့္ကုိကုိယ္ သစၥာေဖာက္ဖုိ႕ ႀကိဳစားၾကည့္တယ္

(ဒါေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ပါဘူး)

ဂိတ္ေပါက္၀ေတြၾကား

မင္းေရာငါေရာ ေသြးလန္ ့ခဲ့ရလို ့

အသက္ရူေတြမွားၾကေသးတယ္ ...

ေျမႀကီးထဲ ျမဳပ္ေနတဲ့ ပုလင္းခြံေတြ

သက္သက္သာသာ နားပါေစေတာ့

သံမံတလင္းေပၚ သတင္းစာခင္းအိပ္တဲ့ညကို

သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲနဲ ့ပဲ

ရာဇမတ္ေထာင္ သဲျဖဴခင္း

ေရႊနားေတာ္သြင္း အပ်င္းေျဖခဲ့ရတယ္

အေကာင္းဆံုး စိတ္ကူးေတြကို

ဗီလိန္တခ်ိဳ႕က အဓမၼသိမ္းသြားေတာ့

ကမၻာတစ္ျခမ္းမွာ ငါ့ပာာငါ ( ေမွာင္ ) လို ့

အစာမွန္မွန္ မစားျဖစ္တာ မွားလား

ပန္းကန္စင္ေပၚက ဖုန္တက္ေနတဲ့ ဇြန္းက

ငါ့ကို ေလွာင္တယ္ ...

ေလွာင္ပါေစ ငါကလည္း

အဲ့ဒီက်ိန္စာကိုပဲ အရသာခံေနတာ

ဗီတာမင္ စီ ထက္ပိုခ်ိဳတယ္ ။

ဂ်ီက်တဲ့ ဗီဇကို ျဖည္ခ် ၾကည္ ့ေတာ့

မပီသတဲ့ ဂီတသံေတြခ်ည္း အျမစ္တြယ္ေန

ဖ်ားေနတဲ့ ခိုအိုႀကီးလိုပဲ  ...

ငါ့လွ်ာေပၚ လာနားတဲ့ အႏုပညာကို

ျဖည္းျဖည္းေလး အရသာခံမလို ့ ...

သြားႏွင့္ၾကပါ

့ျမက္ဖိနပ္နဲ ့ ငါလိုက္ခဲ့မယ္ ။

စီးကရက္ေလး တလိပ္ေလာက္ကို

တညလံုး ေစာင့္စားခဲ့ရတယ္
င့ါကိုယ္ထဲက ေရဒီယိုသတၱိေတြ ေၾကြတဲ့ည ျဖစ္လို႔ေပါ့။

နတ္၀ွက္ထားတဲ့ ပန္းသီး ...
ဘယ္သူမွမေတြ ့ခင္ ပုတ္ေနျပီ

ဘုရားေက်ာင္း ေရာက္ရင္ေျပာလိုက္ပါ
သူဆိုဆိုေနက် အသံေအာၾကီးနဲ ့
အာမင္ အသံထြက္ မွားေနတယ္လို ့ ။

၀ိညာဥ္ခြက္ကို မကုန္ရင္ထားခဲ့ပါ
ဒီညကိုေတာ့ ၀၀လင္လင္စားလိုက္ပါ
ႏွလံုးသားထဲကုိ ေရမသြန္ပါနဲ ့ ။

တံတားေတြကို ဖ်က္ပစ္လုိက္ၿပီ
ေကာင္ကင္ထိ မေရာက္မွေတာ့ ဘာလုပ္မွာလဲ
ပာိုခ်ာတိတ္မကေျပာတယ္
"ကြ်န္မ"  ျဖစ္ျပီ တဲ့ ။
သူ ့ရဲ  ့ညေနခင္းကို ခဏေလာက္ ျဖဴေပးလိုက္စမ္းပါ ဘုရားသခင္ ...

                                                                                                      တနဂၤေႏြ ဂီတ
                                                                                                   19/3/2011

စ်ာပန

ခမ္းဆီးစကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ပါ
တစ္ဆို ့ေနတဲ့ ငိုရွိဳက္သံေတြ
ေခါင္းအံုးေအာက္က ဘုရားစာေတြ
အိမ္ေနာင္ေဖးက ငွက္ဆိုးထိုးသံေတြ
မအိပ္တဲ့နာရီစင္ထဲကို စီး၀င္ေပ်ာက္သြားလို ့ ။
ေခၽြးစီးမြန္းနစ္ အိပ္မၿဖစ္တဲ့ည
ေခါက္ေရက ရည္တြက္မရ
တအအ နဲ ့လည္ေခ်ာင္းထဲတစ္ဆို ့ေနတဲ့ အနာဂတ္ေတြ
ေၾကးစည္သံ လည္းမကယ္ႏိူင္ေတာ့ ။
အိမ္ေရွ ့ေလွကားအ၀
မွန္ခ်ပ္မ်ားကေၿခာက္လွန္႔ၿပ ငါ့ကိုငါလည္းေ႐ွာင္ခဲ့ရတယ္
ေနာက္ဆံုးညစာပာာ ဘယ္အနပ္မွန္းမသိ
လူမမာရဲ႕အိပ္ကပ္ထဲက ထမင္းတနပ္စာေတာင္
“ေမွာင္”လို႔ ။
“ဟဲ့…အကန္း ..လမ္းကဒီမွာ ”  လို ့ မီးထိုးျပတဲ့
ေသမင္းေနာက္ကို လတ္မွတ္ေလး ကိုင္ေစာင့္
မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကုတ္ ဒီရုပ္ကို သင္
ၿမင္ရင္ မွတ္မိႏုိင္စြမ္းမ႐ွိပါ ။
ညလယ္ ေလအေ၀ွ ့
ငါ့၀ိညဥ္ၿဖတ္သြားခ်ိန္
လမင္းမွိန္ေဖ်ာ့ေပးရတယ္
သမၼာက်မ္းစာေပၚက လင္းႏို႔တို႔ေအာ္ဟစ္သံ
နားထဲကို ထိစင္ၿပန္လာရဲ႕။
ယာယီရင္မခုန္တဲ့ ႏွလံုးသားပာာ
ပိန္ခ်ံဳးေၿခာက္ကပ္စြာ
ကပ္သံုးပါးမွာေမ်ာေနတယ္။
“အေမကစိုးရိမ္တတ္တယ္”
ပိန္လိုက္တာေနာ္တဲ့
ည ည အိပ္မေပ်ာ္ဘူးအေမ
တံခါးေခါက္သံၾကားၾကားေနရတယ္
သမားေကာင္းထံအပ္ႏွံပါရဲ  ့
မနက္ျဖန္ မနက္ ေရခ်ိဳးခ်င္ေသးတယ္
ေပါင္ခ်ိန္စက္ေပၚ တက္ရပ္ၾကည္ ့ေတာ့
၁၆ ႏွစ္သား အေလးခ်ိန္နဲ ့ မတိမ္းမယိမ္း
သြားကာနီးေတာင္ နေ၀တိမ္ေတာင္
အေႀကြးစာရင္း အရွုပ္အရွင္းစဥ္းစားေနေလရဲ  ့
ကုတင္ေအာက္က ေထြးခံကလည္း ယင္ေကာင္တို ့ရဲ  ့ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ
လက္ေမာင္းေသြးေၾကာေတြကိုလည္း အားနာပါတယ္
အပ္ေပါက္ရာက ဇကာျဖစ္
မ်က္တြင္းေထာင့္ကပ္ မ်က္ရည္ငန္က
အေမ့ေစ်းဖိုးအတြက္ ပူပန္ေနဆဲ
အံၾကိတ္လိုက္တဲ့ ငါတေယာက္ထဲရဲ႕
ညည္းညဴသံမွာ အလကားဒုကၡခံခ်င္ရွာတယ္
အသက္႐ွင္ၿခင္းတရားကို ငါကိုယ္တိုင္သတ္မိလိမ့္မယ္
ဒီလိုနဲ ့ပဲ ...
နားထဲလည္း ဘာမွ မၾကားေတာ့
မ်က္လံုးထဲလည္း ဘာမွ မျမင္ေတာ့
ငါ့ရဲ  ့ခရီး ငါဆက္ေတာ့မည္
ဒီခႏၶာခြာ ငါထြက္ေတာ့မည္
မဆံုးေသာလမ္း ငါေလွ်ာက္ေတာ့မည္
မ်က္လံုးကိုမွိတ္ အံကိုႀကိတ္၍
အားလံုးကိုေခ်ာ ့ ငါေလ်ာ ့ေတာ့မည္
ငါေသသြားေသာ္ ငါ၏ခႏၶာမသယ္ၾကႏွင့္
ငါေသသြားေသာ္ ငါ၏အေလာင္းေျမမခ်ႏွင့္
ငါေသသြားေသာ္ ငါ၏သေႏၶ ဂူမသြင္းႏွင့္
ငါေသသြားေသာ္ ငါ၏အရိုး ျပာမစုႏွင့္
ငါေသသြားေသာ္
ငါ၏ကိုယ္ကို မွိဳင္းေငြ ့တိုက္၍
ေလထဲသို ့သာ လႊင့္ပါေလ ...

                                                                                                        တနဂၤေႏြ ဂီတ
                                                                                                         (16/2/2012)

ႀကီးက်ယ္ျခင္း

ကမၻာဦးအစ ဧဝကိုက္ခဲ့ေသာ ပန္းသီးသည္ ခ်ိဳမည္ထင္သေလာ
နယူတန္ေခါင္းေပၚ ျပဳတ္က်ခဲ့ေသာ ပန္းသီးသည္ ႀကီးမည္ထင္သေလာ
စတိေဂ်ာ့လက္ေပၚ ေမြးလာေသာ ပန္းသီးသည္ စားလို ့ရမည္ထင္သေလာ
ကၽြန္ႏ္ုပ္ မျငင္းလို ။
စႏိုးဝိွဳက္ စားေနေသာ ပန္းသီးကိုေတာ့ ကၽြန္ႏ္ုပ္ မစားလိုပါ။
ထိုအသီးသည္ အဆိပ္ရည္ စိမ္ထားေၾကာင္း သိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
တစ္ခါက ပာစ္တလာ၏ အမိန္ ့သည္ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသခဲ့ဖူးသည္
တစ္ခါက အိုင္းစတိုင္း၏ ႏူတ္ခမ္းေမႊးသည္ မည္းနက္ခဲ့ဖူးသည္
ထိုအိုင္းစတိုင္း၏ အႏုျမဴဗံုး ပံုေသနည္းသာ ပာစ္တလာ၏ လက္ထဲေရာက္ခဲ့လွ်င္
မည္းနက္ေနေသာ ႏူတ္ခမ္းေမႊးႏွင့္လူမ်ားလည္း ေသေစႏိူင္သည္ ။
ဂ်ဴးလူမ်ိဴးမ်ားခင္းေပးေသာ ေသြးလမ္းေပၚတြင္ ကားေမာင္းခ်င္သည္
သမုဒၵရာထဲရွိ လိပ္မ်ားကို အာကာသသို ့လိုက္ပို ့ခ်င္သည္
ပယ္နယ္တီေဘာလံုးကို ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္းအား ကန္ေစခ်င္သည္
ေျမေခြးတို့လွမ္းမမီသည့္ စပ်စ္သီးႏွင့္ ခ်က္ေသာ ဝုိင္ကိုေသာက္ခ်င္သည္
ေနထြက္လာမည္ ့ ညတညကို ျမင္ဖူးခ်င္သည္
စၾကဝဠာကို အမဲလုိက္ခဲ့ေသာ ဘီးတပ္ကုလားထုိင္ေပၚက မဟာေပါက္ကြဲမႈ သီအိုရီကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္၏။
ခပ္ညံ့ညံ့လူမ်ား၏ မုန္းတီးမွဳကို ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္၏။ (ဆားနည္းနည္းေတာ့ ျဖဴးရပါသည္။)
ႏြားတခ်ိဳ့ခံတြင္းျမိန္ရန္အတြက္ ျမက္မ်ားကို ေခ်ာ့ကလက္ ဆမ္းေပးရန္ မလိုပါ။
ဆပ္ျပာပူေဖာင္းကို ပုဆိန္ျဖင့္ ေပါက္ရန္ ကၽြန္ႏု္ပ္ အားမထုတ္
လူဆိုသည္မွာ ေျခေထာက္ႏွင့္သာ လမ္းေလွ်ာက္ရ၏။
အႏုပညာရူးမ်ားကို ဒလသို့ ပို့လုိက္ပါ။
ေထြးခံအေပါက္ တစ္လံုးကို ေခါင္းတြင္ေဆာင္းကာ သရဖူဟု ေၾကြးေၾကာ္ေနသူ အရူးအား
စာေရးဆရာဟု ဘာေၾကာင့္ ေခၚၾကသနည္း။
ဟို ကဗ်ာဆရာ၏ ဦးေခါင္းခြံကို အမိႈက္ျခင္း လုပ္ခ်င္ပါသည္။
အႏုပညာအတု ထုတ္လုပ္ျခင္းသည္ တင္အတု တပ္ဆင္ျခင္းထက္ အျပစ္ၾကီး၏။
ျမန္မာျပည္၌ မထြက္ေသာ အရာမွာ ယူေရနီယမ္ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္သည္။
ကၽြန္ႏ္ုပ္သည္ အင္းဂေလ့ခ်္လို အနည္းအက်ဥ္း တတ္၏။
ပီကာဆိုသည္ လံုးဝမတတ္။
ေစာ္ကားေပါင္းမ်ားလို ့ တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ တစ္ဖုန္းဖုန္းက်ဘူးသည္
ပန္းႏုေရာင္ေတာင္ မသမ္းတဲ့ခ်စ္သူရဲ့ တံေတြးတစ္စက္ကိုလည္း လြမ္းသည္
မက်က္တက်က္ ေၾကာ္စားရန္ ၾကက္ဥတစ္လံုးကို ခြဲလိုက္ေသာအခါ အထဲမွ နဂါးတစ္ေကာင္ ထြက္လာေလသည္။
ထိုနဂါးသည္ ျမိဳ  ့မျငိမ္း သီခ်င္းကို မဆိုတတ္ေခ်။
မနက္က ျမဴခိုးဆိုင္းသြားသည္
မနက္က ဓါတ္ဆီေစ်း ၂၀၀ တက္သြားသည္
မနက္က မနက္စာ ငတ္သြားသည္
အရင္က တြတ္ပီကို အားက်သည္
အရင္က မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ကို ဆဲဖူးသည္
အရင္က မိုနာလီဇာကို ႀကိဳက္ဖူးသည္
ဂႏၱဝင္ စာအုပ္စင္ထဲမွ ထြက္လာေသာ ပိုးဟပ္တစ္ေကာင္၏ ေလခ်ဥ္တက္သံကို နားေထာင္မေနၾကပါနဲ ့       
ဂ်က္စတင္ဘီဘာ၏ အသံလား၊ ကက္ဆက္ ခလုတ္ ပိတ္လုိက္ပါ။ ယေန့ေမတၳာသုတ္က်က္ရန္ အလုပ္ရွိသည္။
ဘီသိုဘင္ လဲေသျပီ
မိုးစက္ လဲေသျပီ
ကတ္ကိုဘင္း လဲေသျပီ
ဒိုးလံုး လဲေသျပီ
မိဘမဲ့ေဂပာာတြင္လည္း လူၾကပ္ေနသည္
့ျပာခြက္မေတြ  ့ မီးခ်စ္မရွိ
ေသာက္ခ်င္စိတ္ မရွိ
မနက္ႏိုးရင္ ပန္းပင္ေရေလာင္းခ်င္သည္
ပဲျပဳတ္နဲ ့ နံျပားရရင္ စားခ်င္သည္
နတ္ကနား ပြဲမ်ား မုန္းသည္
အာဒံ ႏွင့္ ေနရာခ်င္းလဲခ်င္သည္
ဘယ္ဘက္နံရုိးတစ္ျခမ္း ေအာင့္ေနသည္
ဧဝ ကို အိုင္းစတိုင္းႏွင့္ ေပးစားလိုက္ပါ
စိန္စီေသာည ထက္ သာယာေပလိမ့္မည္
ရာဇ၀င္မ်ားကို ခဲဖ်က္ႏွင့္ ဖ်က္ခ်င္သည္
ျပန္ေရးဖို ့ ခဲတံရွာမေတြ  ့။
................................
မေသသပ္
............
မလွ ပ
..........
အသံုးမ၀င္
.............
အဓိပၸာယ္မရွိ
.................
ကြ်မ္းက်င္မွဳမရွိ
...................
ခံစားမွဳမရွိ
.............
အၾကံဳးမ၀င္
.............
...........
.......
....
..
.
တကယ္ပါ
ဂႏၱဝင္ စာအုပ္စင္ထဲမွ ထြက္လာေသာ ပိုးဟပ္တစ္ေကာင္၏ ေလခ်ဥ္တက္သံကို နားေထာင္မေနၾကပါနဲ ့  ။
         
                                                                                                                     တနဂၤေႏြ ဂီတ
                                                                                                                     ( 14/2/2012 )

မတရား ေပာာပြဲ

တရားပြဲ

လြတ္လပ္သည္ ထင္ေသာ ငွက္မ်ားကို ေလပာာနယ္ကထိန္းခ်ဳပ္ထားပါသည္
ရႊင္ျမဴးသည္ ထင္ေသာ ငါးမ်ားကို ေရထုကထိန္းခ်ဳပ္ထားပါသည္
လူသားတို ့ကို အဘယ္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါနည္း  ။
အေတာင္ပံမပါေသာပုခံုးမ်ားႏွင့္ ပါးပာပ္မပါေသာႏွာေခါင္းတို ့သည္
ုအသက္ရူျခင္း၀န္ထုပ္ကို မည္မွ်ၾကာေအာင္ထမ္းႏိူင္မည္နည္း
ေျမနီလမ္းတြင္ေပ်ာ္ေသာ တာယာဖိနပ္ ႏွင့္
ရွဴးဖိနပ္ထဲတြင္ေပ်ာ္ေသာေျခအိတ္ တို ့သည္
က်ရာတာ၀န္ေက်ပြန္က်သည္ ။
ေကာ္ဖီမႀကိဳက္ေသာသူ (ႏွင့္) သည္းခံျခင္းကို မႀကိဳက္ေသာသူ
မည္သူကအသက္ပိုရွည္မည္နည္း ။
ေသမင္းကိုအ႐ြဲ႕တိုက္သူ (ႏွင့္) ဘုရားမရွိခိုးေသာသူ
မည္သူက ငရဲပိုက်မည္နည္း ။
လံုုျခံဴမွဳမရွိေသာ ထီးတစ္လက္သည္ ခံတြင္းပ်က္ေနေသာ မိုးခါးေရမ်ားကို လွိဳက္လွဲစြာႀကိဴဆိုၾကသည္ ။
ကိုေရႊဖားမ်ားသည္ မီးစက္သံထက္ က်ယ္ေလာင္ေသာ မိုးခ်ိန္းသံတို ့တြင္ သာယာနာေပ်ာ္ၾကသည္ ။
လမ္းမီးတိုင္ေအာက္တြင္ လဲေနေသာ အရက္ပုလင္းခံြသည္ အာရံုဆြမ္းၾကြေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ခလုတ္ကသင္းျဖစ္ေစသည္ ။
ကတၱရာဒဏ္ အလူးအလဲခံေနရေသာ ကားတာယာတို ့သည္  ျမက္ခင္းစိမ္းမ်ားကို ခ်စ္ခင္ၾကသည္ ။

မတရားပြဲ

ပဲျပဳတ္သည္ကို အေဖာ္လုပ္ေပးေသာ အံုးေမာင္း တံုးေခါက္သံသည္ သူမ၏စား၀တ္ေနေရး ေခါင္းေလာင္းကိုပါ စည္းခ်က္လိုက္ေနသည္ ။
ေဆးရံုကုတင္ေပၚရွိ လူနာအတြက္ ေပါင္မုန္ ့တစ္ခ်ပ္ ႏိူ ့တစ္ခြက္ က နတ္သုဒၶာ ျဖစ္ႏိူင္သည္ ။
ဆရာ/မ မ်ားထက္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတြင္း ေစ်းဆိုင္ဖြင့္သူမ်ားက ေက်ာင္းသူ/သား မ်ားကို ပိုေမွ်ာ္လင့္ၾကသည္ ။
ညေနေစာင္းလွ်င္ ေခ်ာင္ေသာ ဘတ္စ္ကားမ်ားကို ေန ့စားအလုပ္သမာမ်ားက ေတာင့္တၾကသည္ ။
စည္းရွိကမ္းရွိႏွင့္ အမွိဳက္မ်ားကို အမွိဳက္ပံုးထဲတြင္သာျပစ္ရန္ အမွိဳက္လွည္း၀န္ထမ္းမ်ားက လိုလားၾကသည္
ညေန 3 နာရီ မူႀကိဳေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ကို ကေလးမိဘမ်ားထက္ ေရခဲေခ်ာင္းေရာင္းသူမ်ားက ပိုေမွ်ာ္ကိုးၾကသည္ ။
အခ်ိဳ  ့ေသာအရာမ်ားကို သက္ဆိုင္သူ ထက္ ေမွ်ာ္လင့္သူမ်ားက ပိုတန္ဖိုးထားတက္ၾကသည္ ။
အရက္ဆိုင္မ်ားတြင္ လူျပည္ ့ၾကပ္ေနျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေ၀ရာ၀စၥလုပ္ေပးမည္ ့သူ ရွားပါးေနဆဲ
ေမာ္ဒန္မမ်ားကို စပြန္ဆာေပးၾကမည္ ့လူ မ်ားေနျပီး ေက်ာင္းဆက္တက္ရန္အခက္အခဲရွိသူ ကေလးမ်ားကို ေထာက္ပံ့မည္ ့သူ ရွားပါးေနဆဲပင္
ေကာင္းေသာစိတ္ျဖင့္ လည္ပတ္ေနေသာ ႏွလံုးခုန္သံတို ့ကို အကုသိုလ္ အင္ဂ်င္သံမ်ားက ဖံုးလႊမ္းေနၾကသည္ ။
ေနရာ အလြဲအေခ်ာ္မ်ားအတြက္ တည္ ့မတ္ေပးႏိူင္ေသာ တက္ကြ်မ္းသည္ ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ားကိုလည္း ဆက္လက္ရွာေဖြေနဆဲ
ငါးတို ့သည္ ေတာင္ထိပ္ေရာက္ေနၾကသည္ ။
သိန္းငွက္တို ့သည္ ငါးဖမ္းပိုက္ကြန္တြင္ ျငိေနၾကသည္ ။
အဆင္ေျပေအာင္ ဘက္လွည္ ့ေပးမည္ ့သူမရွိ
ေမွ်ာ္လင့္သူကိုယ္တိုင္ပင္ ေတာင္ထိပ္ ( သို ့ ) ငါးဖမ္းပိုက္ကြန္ တစ္ေနရာရာတြင္ လူမျမင္သူမျမင္ ရွိေနလိမ့္မည္
အမူးေျပေအာင္ သံပရာရည္ေဖ်ာ္ေသာက္ မည္ ့အစား အမူးလြန္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ မိုင္ကုန္ကစ္မည္ ့သူမ်ား က မနည္းမေနာ ။

အစက္အေျပာက္မွသည္ အစြန္းအထင္းသို ့ မသိမသာ တစ္မ်ိဳး သိသိသာသာ တစ္မ်ိဳး ကူးေျပာင္းသြားေလေတာ ့သည္ ။
“သင့္လက္ထဲတြင္ သံပရာသီးတစ္လံုး ရွိေနသည္ဆိုလွ်င္ သံပရာရည္တစ္ခြက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုက္ပါ”

ကၽြန္ေတာ္တို့ အမွန္ေနထုိင္ခဲ့ပါသလား။
အမွန္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို့ႏွင့္ ေနထုိင္ခဲ့ပါသလား။
ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို့သည္ အမွန္ပါလား။

ေလာကဆိုတာ ေက်းဇူးတင္စရာမ်ားတဲ့အရပ္ပါ။
ခြင့္လႊတ္ပါ အခ်စ္ရယ္။ အဲသလိုနဲ႔ကုိယ္ဟာ...မတရားေပာာတဲ့ဆရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

           
                                                                                                                     တနဂၤေႏြ ဂီတ
                                                                                                            ( 9/2/2012 - Thursday 1:17 am )

ျပံဳးထားပါ့မယ္

လူေတြအတြက္ပါ
သိမွဳခံစားမွဳေတြမ်ားလာတဲ့အခါ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္လွည့္ပါ
အေပာာင္းေတြေပ်ာက္သြားတာေတြ ့ရတယ္ ။

တရားသေဘာကိုရွာဖို ့
မတရားရုန္းေနရတဲ့စက္၀ိုင္းထဲ လမ္းစေပ်ာက္ေနတယ္
ရွာေတြ ့သြားသူေတြကလည္း နည္းနည္းရယ္
အင္အားႀကီးမွ လြတ္ေျမာက္ႏိူင္မယ္ဆိုတဲ့ ၀ါဒီဖန္တီးသူ
သူကိုယ္တိုင္ေပးဆပ္ခဲ့ရတာက အေသြးနဲ ့အသားနဲ ့ ။

လူေတြကအခ်ိန္ကိုစားတဲ့ေခတ္ကေန
အခ်ိန္ကလူေတြကိုျပန္စားမဲ့ေခတ္
သိပ္မလိုေတာ့ပါဘူး ။

ပညာရွင္အနည္းစုလည္း လြတ္ရာကြ်တ္ရာ ေရႊ  ့ကုန္ျပီ
သတိၱေကာင္းတဲ့သူေတြကလည္း အနာဂတ္ကို ေသြးတိုးစမ္းေနတုန္း
ၾကံဳတဲ့ သံသရာမွာျဖစ္သလိုဖန္တီးတဲ့ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ အရသာက
အတၱေတြေခၚရာေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြားၾက
ဘယ္သူမွ သိပ္မစိုးရိမ္ၾကေတာ့ပါဘူး ။

အဆိပ္ေငြ ့ေတြလႊမ္းေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးလည္း ငယ္ငယ္ကလိုမလွေတာ့ဘူး
အျပာေရာင္သန္းေနတဲ့ ပင္လယ္ႀကီးလည္း ငယ္ငယ္ကလိုမလွေတာ့ဘူး
ေကာက္ေကြးေနတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြလည္း ငယ္ငယ္ကလို မေျဖာင့္ေတာ့ဘူး
အာပာာရေတြခ်ိဳ  ့တဲ့သြားသလို ေရႊးစရာေတြမေပါေတာ့ဘူး ။

ပာန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးေတြတပ္ထားတဲ့သူေတြၾကား
အျပံဳးမဲ့ပင္ကိုယ္မ်က္ႏွာက ငါ့အတြက္က်က္သေရပိုရွိပါတယ္
သၾကားကပ္ႏူတ္ခမ္းပါးေတြၾကားလည္းမေပ်ာ္ေတာ့
တကယ္ အခ်ိန္နည္းေနလို ့ပါ ။

ငါ့ဆီလာမဲ့ ထိုးႏွက္ျခင္းေတြေနေကာင္းပါေစ
ျပံဳးထားပါ့မယ္ ။
             
                                                                         တနဂၤေႏြ ဂီတ ( 5/2/2012 - sunday )

ေလာ ေလာ ဆယ္

ျဖစ္လိုက္ရင္လည္း ျဖစ္ကတက္ဆန္းႀကီးပဲ
ဘယ္သူေတြ ဘာေတြၾကိဳက္ေနလည္း ကိုယ္လည္းမသိ
သည္းေျခႀကိဳက္ေတြကို အခ်ိန္ကိုက္ခ်ေကြ်းတက္တဲ့လူစားမ်ိဴးလဲမပာုတ္
ကိုယ္မွန္ရင္ တေဇာက္ကန္းက တစ္ျပားမွ မေလွ်ာ ့ ။

ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း လိုက္ေယာင္ခ်င္တာကလည္း ကိုယ့္ရဲ  ့အက်င့္
ျပင္ေတာ့ ျပင္ပါတယ္ .. ျပန္ျပန္ပ်က္သြားလို ့ လိုက္လိုက္ဆယ္ရတာလည္း အေမာပဲ
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုျပီး လႊတ္ထားလို ့ကလည္း မျဖစ္
ဘ၀ ကပ်က္မွာေလ ။

အခ်ိန္ေတြကိုလည္း အားနာပါတယ္
ဒင္းတို ့ကလည္း (လံုး၀) ကိုေစာင့္တာမပာုတ္
လိုက္ခ်င္လိုက္ မလိုက္ခ်င္ေနပဲ
ဘယ္ထူးမလဲ လိုက္ရေတာ ့တာေပါ့ ။

နည္းနည္းေတာ ့ ေနာက္က်ေနျပီ
မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ျပီး ရယ္ရမွာပဲ
ကိုယ့္အမွားမွ မပာုတ္တာ
သူမ်ားအမွားလည္း မပာုတ္ပါဘူး ။

အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာတယ္လို ့ အေျပာကခံရေသး
ငါမပာုတ္သလိုလို ခပ္တည္တည္ေနတက္တဲ့ငါကေလ
သူ  ့အတြက္ဆို ေျပာပါတယ္
ငါ့ေနာက္ကပဲ လိုက္ခဲ့ပါလို ့ ။

နဲနဲေတာ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မွာေပါ့
ငါလည္း ပုထုဇဥ္မို ့
သည္းညည္းေတာ့ ခံႏိူင္တယ္မလား
မခံႏိူင္လဲ တစ္ကိုယ္ေကာင္းကဆန္ေနတက္လို ့ ။

ထိန္းမရ သိမ္းမရေတြျဖစ္မွ အေမကယ္ပါ အဘကယ္ပါနဲ ့
ကယ္ပါ ေတြေတာင္ သူ ့ေလာက္ ကယ္ပါမလုပ္ႏိူင္ဘူး
ေမာလည္းေမာတယ္  ခြဲရမွာေလာက္
အသက္ရွဴၾကပ္တာ မရွိဘူး ။

ငါဆက္ေျပာရင္ မေကာင္းတက္လို ့
ဒီေလာက္နဲ ့ပဲ ရင္နာပါရေစ ။
                                                                             တနဂၤေႏြ ဂီတ  
                                                                                                ( 25/1/2012 . 1:48 A.M )

ေဘး မ်ဥ္း

ဘ၀မွာသင္ခန္းစာ ယူတက္တဲ့သူေတြကိုေလးစားရင္း ေနတက္ထိုင္တက္ေအာင္ေနတက္သြားတယ္
ဘ၀မွာျဖစ္ကတက္ဆန္း ေနတက္တဲ့သူေတြကိုဆင္ျခင္ရင္း ကိုယ္တိုင္မျဖစ္ေတာ့ေအာင္ပံုသြင္းတယ္
လုပ္ေနတဲ့အရာတိုင္း ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာကို ျပန္ ျပန္စဥ္းစားတက္လာတယ္
ေျပာေနတဲ့စကားတိုင္း ဘာအတြက္လဲဆိုတာ ျပန္ခ်င့္ခ်ိန္တက္လာတယ္
အခ်ိန္အားရင္ အားသလို စာအုပ္ေတြလဲဖတ္တက္လာတယ္
အခ်ိန္အားရင္ အားသလို ရွင္ေဆကိႏၱတရားေခြေတြလည္းနားေထာင္တက္လာတယ္
သိပ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ ၀ါသနာေတြကိုမ်က္ကြယ္ျပဳျပီး အနာဂတ္အတြက္ေဘးမ်ဥ္း တားတက္လာတယ္
သိပ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ အဆိုေတာ္ေတြကိုခဏေမ့ျပီး ရည္မွန္းခ်က္နဲ ့မိတ္ေဆြဖြဲ  ့တက္လာတယ္
အရင္က အတန္းမတက္ပဲတေနကုန္ဖဲရိုက္ေပမဲ့ မေန ့ကေတာ့ ပိုက္ဆံေတြခ်န္ထားတက္လာတယ္
အရင္က မေျပာမဆိုခိုးခဲ့ဘူးတဲ့အေမ့ပိုက္ဆံအိတ္ကို သူေပ်ာက္ေနတဲ ့အခါ၀ိုင္းရွာေပးတက္လာတယ္
အရင္က မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္အိမ္ျပန္မအိပ္ခဲ့ေပမဲ့ ခုတေလာအိမ္မွာပဲအခ်ိန္ေပးျပီးေနတက္လာတယ္
အတိတ္ထဲက နာက်ည္းစရာေတြကို အနာဂတ္အတြက္ သင္ခန္းစာယူတက္လာတယ္
အတိတ္ထဲက ပ်င္းရိမွဳေတြကို အနာဂတ္အတြက္ ၀ီရိယထားတက္လာတယ္
က်န္ေနေသးတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို တန္ဖိုးရွိရွိေနထိုင္ခ်င္တယ္
က်န္ေနေသးတဲ့ ေန ့ရက္ေတြကို အက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်ခ်င္တယ္
ခုမျဖစ္ေသးေပမဲ့ ေနာင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခ်င္လာတယ္
ေက်ာေနာက္ကတြန္းတြန္းေနတဲ့ ေအာ္သံေတြ...အားေပးသံေတြ...ဆံုးမသံေတြ...မနာလိုသံေတြကို
ဆက္ျပီး ဥေပကၡာမျပဳႏိူင္ေတာ့သလို
ရင္ဘတ္ေရွ  ့မွာအမ်ားၾကီး တန္းစီရပ္ေနတဲ့ ေနာက္ေက်ာေတြကိုလဲ ေက်ာ္တက္ခ်င္ေသးတယ္
ေဘးႏွစ္ဘက္မွာအကာမရွိ ေခ်ာက္သာရွိတဲ့ လွခ်င္တိုင္းလွေနတဲ့လမ္းမၾကီးေပၚ တန္းစီျပီးေလွ်ာက္ရတာျခင္းအတူတူ
ျပဳတ္အက်ေတာ့ မခံခ်င္ဘူး
လမ္းခုလတ္မွာလည္း မျပတ္က်န္ခ်င္ဘူး
ေရွ  ့ကေနာက္ေက်ာေတြေနာက္ပဲ ေျခဖ၀ါးထပ္ခ်င္တယ္
လမ္းဆံုးေအာင္ေလွ်ာက္တဲ့သူေတြ ျပံဳးျပသလို ကိုယ္တိုင္လည္းအေနာက္က ရင္ဘတ္ေတြကိုျပံဴးျပခ်င္တယ္
ပန္းတိုင္ကို ငါထိပ္ဆံုးမေရာက္ေပမဲ့ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္သူတိုင္းလိုလက္ေျမွာက္ျပီး ေအာင္ပြဲခံခ်င္တယ္
့ျပင္ဆင္မွဳပာာ အနာဂတ္အတြက္အေကာင္းဆံုးဇာတ္သိမ္းခန္းပဲလို ့ စာအုပ္တစ္အုပ္မွာဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္
ေဘးမ်ဥ္း ကေတာ့ တားျပီး ျပီ ...
ုျပင္ဆင္မွဴကိုစလုပ္ဖို ့အတြက္ ဘယ္ကဘယ္လိုစျပင္ဆင္ရမလဲဆုိတာသိဖို ့ ေတာ္ေတာ္ျပင္ဆင္ရအံုုးမယ္

ေအာ္. .....

အ...ေ၀း...ၾကီး...လို...ေန...ေသး...တဲ့...ငါ  ........... ........... .............. 
                   

                                                                    တနဂၤေႏြ ဂီတ (20.1.2012 / 3:58 AM )

                 

16.1.2012

ေထြေထြထူးထူး ေန ့ေတာ ့မပာုတ္ခဲ့ပါဘူး ...

ဒီေန ့ကို ငါေပ်ာ္တယ္ ။

မနက္ႏိူးလို ့ဖုန္းဆက္ ရန္ျဖစ္ခဲ့တာလဲ လူၾကားမေကာင္းေပမဲ့ ငါေပ်ာ္တယ္ ။

ေသခ်ာမခ်ိန္းဘဲ ငါ့က်ဴရွင္ ေလွကားထိပ္ေလးမွာ အၾကာႀကီးထိုင္ေစာင့္ေပးေနတာျမင္ေတာ့ ငါေပ်ာ္တယ္ ။

နင့္ကိုစိတ္ဆိုးေနလို ့ မ်က္ႏွာတင္းထားေပမဲ့လဲ ငါ့လက္ကိုလာလာစြဲဆုပ္ထားလို ့ ငါေပ်ာ္တယ္ ။

Donut ဆိုင္ထဲ ငါမေျပာပဲ ထိုင္ခံုေနရာ နင္ေရြးတက္တာကိုလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

အျမင္ကတ္လို ့ ခံုကိုေျခေထာက္နဲ ့တြန္း ... မေသာက္ရေသးတဲ့ ငါ့ေကာ္ဖီခြက္ႀကီး ဗြမ္းကနဲေမွာက္က်သြားတာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

ငါအေအးငတ္မွာဆိုးလို ့ မေျပာမဆို ေနာက္တစ္ခြက္သြားယူေပးတာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

ငါ့ဖုန္းငါ ကလိေနတုန္း.. အလိုက္တသိနဲ ့ wifi password ယူေပးတာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

Exchange ရံုးကေပးလိုက္တဲ့ အထုတ္အႀကီးႀကီးကို ပုခံုးေပၚထမ္းျပီး
မိန္းမခိုးလာသလိုဂိုက္နဲ ့နင္နဲ ငါဆူးေလျမိဳ  ့လည္လမ္းေလွ်ာက္တာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

ဆုိင္ကယ္ေပၚမွာအထုတ္ၾကီးထမ္း နင့္အိမ္ေနာက္ကို နင့္ေနာက္ကလိုက္ကတာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

ေလအတိုးမွာ မ်က္စိထဲ၀င္၀င္လာတဲ့ပိုးေကာင္ပ်ံေတြကို ပြတ္ရင္း ေန၀င္ေနတဲ့ဆည္းဆာအလွကိုၾကည္မိလိုက္ရတာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

လမ္းၾကမ္းလို ့ ဆိုင္ကယ္ဘီးအေဆာင့္မွာ ဖင္ေျမွာက္ေျမွာက္တက္သြားတာကိုလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

လက္အံေသလို ့ေျခေထာက္ကက်င္ ... အိတ္ေဇာပိုက္နဲ ့ေျခမ်က္စိ ပူးတြဲကပ္လို ့ အေရၾကည္ဖုေလးထသြားတာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

အိမ္ေနာက္ေဖး၀င္ ေျခေထာက္၀င္ေဆး ေလာေလာလတ္လတ္ ဒဏ္ရာေလးကို သြားတိုက္ေဆးလူးေပးမယ္လို ့နင္ေျပာေတာ ့ ငါေပ်ာ္တယ္ ။

ေျခေထာက္သုတ္ျပီး အိမ္ထဲ၀င္ နင့္အေမနဲ ့ ပက္ပင္းမတိုးခဲ့လို ့ ငါေပ်ာ္တယ္ ။

ေကာ္ဖီထိုင္အေသာက္ ဆိုင္ကယ္ျပန္အေရာက္မွာ စိတ္ပူတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ ့ေကာင္းေကာင္းျပန္လို နင္ေျပာလိုက္တာကိုလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

အျပန္ခရီး...ဆိုင္ကယ္အစီးမွာ ပာိုေတြးဒီေတြး ၾကယ္ေလးၾကြယ္ပါေစလို ့
ဆုေတာင္းျပီး ေကာင္းကင္ေမာ့ၾကည္ ့ရတာကိုလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

သေဘၤာေပၚက ၁၀တန္ေပးထိုင္ရတဲ ့ခံုမွာ ဒူးခ်ိတ္ျပီးထိုင္ေနတုန္း ေကာင္းကင္ကိုထက္အၾကည္ ့ တကယ္ၾကီး ၾကယ္ေၾကြက်သြားတာကို ျမင္လိုက္ရလို ့ ဆုေတာင္းခဲ့တာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

ရန္ကုန္ဘက္ ကမ္းျပန္ကပ္လို ့ ေဘာတံတားအစပ္ အေပါက္၀ကဘယ္သူမွမဆင္းခင္ ငါအရင္ခုန္ျပီး ေျပးဆင္းလိုက္ရတာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

လိုင္းကားေပၚမွာ နားၾကပ္ၾကီးတပ္ ဘယ္ေဆာ္မွလိုက္မငမ္းပဲ မိန္ ့မိန္ ့ၾကီး အိပ္ငိုက္လာခဲ့တာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

မိုးလင္းကမိုးခ်ဳပ္ အျပင္မွာေလွ်ာက္လုပ္ ... ေခါင္းေလာင္းၾကိဴးဆြဲလိုက္တာနဲ ့မဆူမပူပဲ တံခါးလာဖြင့္ေပးတဲ့ အေမ့ကိုအျမင္ အေမာေျပခဲ့တာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

အေဖအိပ္ေတာ ့ ဖုန္းခိုးဆက္.... လိုင္းမေကာင္းတဲ့အထဲ နင္နဲ ့ငါ မရမက အျပစ္ေျပာရင္းဖုန္းက်သြားတာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

မီးပ်က္လို ့ အခန္းထဲေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထိုင္ရင္း ..လက္ေတာ့ကိုဖြင့္ ဒီေန ့အေၾကာင္းျပန္စဥ္းစားျပီး မျမင္မစမ္း တစ္လံုးခ်င္း စာရိုက္ေနရတာလည္း ငါေပ်ာ္တယ္ ။

ေထြေထြထူးထူး ေန ့ေတာ ့မပာုတ္ခဲ့ပါဘူး ...

ဒီေန ့ကို ငါေပ်ာ္တယ္ ။

                                                                              တနဂၤေႏြ ဂီတ (17.1.2012) / 1:35 AM

Frame Of Art

သူ  ့အတြက္ စာအုပ္မလိုပါ
သူ  ့အတြက္ တန္ဖိုးၾကီးစကားလံုးစုမ်ားသာလိုသည္ ။

သူ  ့အတြက္ ကဗ်ာမလိုပါ
သူ  ့အတြက္ ရိုက္ခ်က္ျပင္းေသာ စကားလံုးမ်ားသာလိုသည္ ။

သူ  ့အတြက္ ပန္းခ်ီကားမလိုပါ
သူ  ့အတြက္ ပာန္ခ်က္ေကာင္းေသာ စုတ္ခ်က္မ်ားသာလိုသည္ ။

သူ  ့အတြက္ သီခ်င္းမလိုပါ
သူ  ့အတြက္ ေမ်ာလြင့္သြားမည္ ့ဂီတသာလိုသည္ ။

သူ  ့အတြက္  ကေခ်သည္မလိုပါ
သူ  ့အတြက္  ေထာင့္ခ်ိဳးညီေသာရုပ္ေသးရုပ္သာလိုသည္ ။

သူ  ့အတြက္ ဘာမွမလိုပါ
သူ  ့အတြက္ အႏုပညာသာလိုသည္ ။




                                                                                                တနဂၤေႏြ ဂီတ ( 12 January 2012 )

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္

ထိုစဥ္အခ်ိန္က ေလာက၏ ေဒါင့္ခ်ိဳးတစ္ေနရာမွာ ...

ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္ကို ျမင္ေယာင္ ေမွ်ာ္လင့္ေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္ ။

အျပာေရာင္ တလင္းလင္းလြင့္ေနေသာ စၾကာ၀ဋာမွာ ...

လူငယ္တစ္ေယာက္၏

တိမ္တစ္ပြင့္အတြက္ ေနရာမရွိခဲ ့။

ထိုစဥ္အခ်ိန္မွာ ...

လူငယ္တစ္ေယာက္သည္

လမ္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း

သူကိုယ္တိုင္ေပ်ာက္ဆံုးခဲ ့ရ၏ ။

လမ္းကိုေတြ ့သည္

သူ ့ကုိယ္သူမေတြ  ့။

သူ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ရသည္ ။

သူ ကံၾကမၼာက

ထိုသို ့ျဖင့္ပင္

သူ သတိ္ရေသာညမ်ားမွာ

ႏွင္းဆီပြင့္ေသာအိပ္မက္တို ့မက္၏ ။

ႏွင္းဆီသည္ ကမၻာေပၚမွာမရွိေသာ

အေရာင္တစ္မ်ိဳးျဖင္ ့ ရဲရဲနီေနသည္ ။

သူသည္ ' အညတရ ' မပာုတ္ ။

အညတရထက္ပင္

ပိုသိမ္ငယ္ရသူျဖစ္သည္ ။

သူ ့အေၾကာင္းကို သူဘာမွမသိ။

သူ ့အေၾကာင္းကို ...

ဘယ္သူကမွလည္း ဘာမွမသိ ။

အခ်ိန္တန္ အရြယ္သင့္ေသာအခါ

ျမင့္ေသာႏွင္းဆီကို

သူလွမ္းမိ၏ ။

အမ်ားကသတ္မွတ္ထားသည္ထက္ပင္

ပို စိတ္မႏွံ ့ေသာ လူငယ္တစ္ဦးအျဖစ္

အမ်ားက ...

ထပ္မံသတ္မွတ္ၾက၏ ။

ထိုသို ့ျဖင့္

သူ ..သူ၏ျမိဳ  ့ကေလးကို

စြန္ ့ခြာသြားရမည္ ့ အခ်ိန္တိုင္ခဲ့ျပီ ။

ထိုစဥ္အခ်ိန္က ...

ထိုေကာင္မေလးသည္

သေဘၤာဆိပ္အတြင္းမွာ

သနပ္ခါးရနံ ့ ေမႊးျမရင္း

အေနာက္ေလစီးတသုန္သုန္မွာ လွပေနဆဲျဖစ္၏ ။

သူ ့ေရွ ့မွာ သေဘၤာတစ္စီးသည္

ဥၾသဆြဲသံၾကီးကို အန္ထုတ္ေတာ့မည္ ။

ႏွင္းဆီပြင့္က

ႏွင္းဆီရြက္ကို ယိမ္းခါျပသလို

ေကာင္မေလးက လိုက္ပါပို ့ေဆာင္သူကို

လက္ေ၀ွ ့ယမ္းကာ ႏူတ္ဆက္၏ ။

သေဘၤာသည္ သူ ့ကိုယ္လံုးၾကီးကို တံခါးဖြင့္ေပးသည္ ။

ေကာင္မေလးက

ျမိဳ ့ကေလးကို ေက်ာခိုင္းလ်က္ ... ။

ထိုစဥ္အခ်ိန္မွာ

သနပ္ခါးရနံ ့ရွဳမိေသာ ႏွာေခါင္းမွာ

အသက္ရွဳၾကပ္ပါေတာ ့သည္ ။

လူငယ္သည္ ေကာင္းမေလး၏

သနပ္ခါးရွိရာကို နမ္း၏ ။

" ျဖန္း "

လက္၀ါးတစ္ဖက္ေျမာက္ ကာ

ပါးတစ္ဖက္ လည္ထြက္သြားသည္ ။

နမ္းမိေသာ ႏွာေခါင္းသည္

မျမင္ရေသာ မီးတို ့ျဖင္ ့ အဆင့္ဆင့္ေတာက္ေလာင္ခဲ့သည္ ။

ညေနပိုင္းရဲ  ့ အမြန္အျမတ္ေတြ ျပာက် ။

လူငယ္ .... သနပ္ခါး အဆိပ္သင့္ခဲ ့ျပီ ။

သေဘၤာၾကီးကေတာ ့

အရာရာကို ဥေပကၡာထားႏိူင္ဆဲ ။

လူငယ္တစ္ေယာက္၏

တိမ္တစ္ပြင့္အတြက္ ေနရာမရွိခဲ ့ ။

သူ ့ကံၾကမၼာက ထိုသို ့ျမဲပင္ ...

ျမစ္ကမ္းနားကို သူသြား၏ ။

ျမစ္တစ္စင္းမပာုတ္သည္ ့တိုင္ ထိုေရစီးလို သူလိုက္ေမ်ာခဲ့သည္ ။

သနပ္ခါး ပိုင္ရွင္ကိို

သူမေမ ့ႏိူင္ ။

သူ သတိရေသာ ခုလိုခ်ိန္မ်ိဳးမွာ

အတိတ္က သူ ့ဘ၀ကို အလ်ားလိုက္၀ါးျမိဳသည္ ။

သူ ့ရင္ခြင္သည္ ...

မျမင္ရေသာမီးတို ့ျဖင္ ့ အဆင့္ဆင့္ေတာက္ေလာင္သြားျပီ ။

သနပ္ခါးရနံ ့ကို သူေမွ်ာ္လင့္ဆဲ ။

သူ ့ရင္ခြင္သည္

ကမၻာေပၚမွာမရွိေသာ အေရာင္တစ္မ်ိဳးျဖင္ ့ ရဲရဲနီေနဆဲ ။

ေလထဲေမ်ာသြားေသာ သနပ္ခါးနံ ့ကို ေလထဲေမွ်ာရင္း သူလိုက္၏ ။

သေဘၤာၾကီးကေတာ ့အရာရာကို ဥေပကၡာျပဳထားဆဲ ။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြျပာက် ။

ညေနပိုင္းရဲ ့ အမြန္အျမတ္ေတြ ျပယ္လြင္ ့ ။

လူငယ္ ... သနပ္ခါးအဆိပ္ သင့္ခဲ့ ျပီ ။

သူသည္ အညတရမပာုတ္

အညတရထက္ပင္

ပိုသိမ္ငယ္ရသူျဖစ္သည္ ။

သူ ့အေၾကာင္းကို သူကိုယ္တိုင္ဘာမွ မသိ

ထို ့ေၾကာင္ ့ ...

ဘယ္သူကမွလည္း ဘာမွမသိ ။

သူ ့ကိုလိုက္ပါပို ့ေဆာင္သူမရွိ ။

ထိုေၾကာင့္ လက္ေ၀ွ ့ယမ္း ႏူတ္ဆက္ျပစရာမလို ။

သူ ့အတြက္ မလို ။

ထိုသို ့ျဖင္ ့ ...

ထိုျဖစ္ရပ္ကို မသိေသာ သနပ္ခါးလိမ္းသူက ..

ထိုျဖစ္ရပ္ကို တစ္ဆင့္ျပန္သိမဲ့ အခ်ိန္မွာ

သံုးႏွစ္ေက်ာ္ ကြာပာေနေပလိမ့္မည္ ။

အံ ့ၾသျခင္း ..ေၾကကြဲျခင္း .. တို ့ႏွင့္အတူ

လမ္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း

သူကိုယ္တိုင္ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရ၏ ။

လမ္းကို ေတြ ့သည္ ။

သူ ့ ကိုယ္သူ မေတြ ့ ။

သူ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့သည္ ။

သနပ္ခါးရနံ ့ ကို သူ ရသည္ ။

သနပ္ခါးလိမ္းသူကို သူ မေတြ  ့ ။

၀ိညာဥ္တစ္ခုလို အနံ ့ရသည္

သူ မေတြ  ့ ။

သူ ငိုသည္ ။

သူ ေခ်ာက္ျခားသည္ ။

က်န္ခဲ့ေသာ သူမဆီမွ

ရနံ ့မ်ား သူ ့ေနာက္ကို လိုက္လာ၏ .. ( ထိုသို ့ သူထင္သည္ ။ )

သူ ့ ကိုဆက္သြယ္၏ ။ .. ( ထိုသို ့ သူထင္သည္ ။ )

သူ ့ကို ကလဲ့စားေခ်လိမ့္မည္ ။ ..  ( ထိုသို ့ သူထင္သည္ ။ )

သူ ့ထံ မၾကာမီေရာက္လာေတာ ့မည္ ။ ..  ( ထိုသို ့ သူထင္သည္ ။ )

ထိုသုိ ့ျဖင္ ့ ...

သူမ ကို ငါရင္ဆိုင္မွာပါ ..

နီးေတာ့နီးေနျပီထင္ပါရဲ ့

ငါ့ကံၾကမၼာက ထိုသို ့ ျဖင့္ပင္ ..

သူ ့အေၾကာင္းကို သူဘာမွမသိ။
သူ ့အေၾကာင္းကို ...
ဘယ္သူကမွလည္း ဘာမွမသိ ။

                                                                            တနဂၤေႏြ ဂီတ ( 5 / 1 / 2011 )

Schizophrenia

ပင္စည္တစ္ခုထဲက ကိုင္းကြဲထြက္သလိုမ်ိဳးလဲမပာုတ္
ဆင္တူ ေမြးဖြားျခင္းလဲမပာုတ္
အပိုင္းပိုင္း အျပတ္ျပတ္ တစ္ေနရာထဲ ဆက္ႏြယ္ထားလိုက္နဲ ့
သုေတသီေတြေတာင္ ေခါင္းကုတ္ေနဆဲ ။

အေရာင္မတူတဲ ့ႏူးညံ  ့ျခင္းမ်ိဳးစံုနဲ ့
စက္သြား တစ္ခုလို ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတယ္
စိတၱဇလို ့ေျပာဖို ့ကလဲ အခက္သား
နဂိုေမြးထဲက သူ ့ထိုက္နဲ ့သူ ့ကံ
လက္မေတာ ့ေထာင္ႏိူင္တယ္ ။

သူမ်ားထက္ပဲ ႏွိမ္ ့က်တာလား
သူမ်ားထက္ပဲ အစြမ္းထက္တာလား
Monalisa ပန္းခ်ီကားထဲက ေပ်ာက္ေနတဲ့မ်က္ခံုးတစ္စံုကိုေတာ ့
သူအရင္ သတိထားမိလိုက္တယ္ ။

၀ကၤပါကို သူမ်ားေတြပတ္ေနတုန္း
ေတာင္ထိပ္ေပၚကေန ခဲလံုးေလးေတြ ေအာက္ပစ္ခ်ေနတယ္
ကုသမွ ုခံယူေနဆဲလူနာတစ္ေယာက္က
Grand Canyon ေခ်ာက္နက္ၾကီးထဲက Coffee ဘူးခြံ ကိုေရာ ဘယ္ေတာ ့ျပန္ေကာက္ႏိူင္မွာလဲ ။

ေျပာမဲ့သာေျပာတာ
အဲ့လို ဘ၀မ်ိဳးရဖို ့အေသအလဲဆုေတာင္းတယ္
သူမ်ားထက္လုပ္ႏိူင္စြမ္းက
( 1 : 6 ) ကို း ...... ။

                                                                                             တနဂၤေႏြ ဂီတ ( 3 Janauary 2012 )